အမေရိကန်နိုင်ငံမှာရှိတဲ့  ရှေးလ်ဂက်စ် (Shalegas) သိုက်ပမာဏဟာ ကုဗမီတာ ၃၇ ထရီလီယံခန့်ရှိတယ်လို့သိရပါတယ်။ တချို့က အဲဒီ ထက်ပိုကြီးနိုင်တယ်လို့ ဆိုပါတယ်။ အဲဒီပမာဏ ဟာ အမေရိကန်နိုင်ငံမှာ တစ်နှစ် သုံးစွဲနေတဲ့ စွမ်းအင်ပမာဏရဲ့ ၃၄ ဆခန့်ရှိပါတယ်။ အမေ ရိကန်နိုင်ငံက ထွက်ရှိနေတဲ့ ရေနံစိမ်းသိုက်ပမာဏ ဟာ လာမယ့် ကိုးနှစ်စာသုံးစွဲဖို့ပဲ ကျန်ရှိပေမယ့် ရှေးလ်ဂက်စ်သိုက ်ပမာဏဟာ နှစ်ပေါင်းတစ်ရာ စာလောက်ကျန်ရှိတယ်လို့ဆိုပါတယ်။ အမေရိကန် သမ္မတအိုဘားမား ကိုယ်တိုင်  နှစ်သစ်ကူးမိန့်ခွန်း မှာ လက်ရှိသဘာဝဓာတ်ငွေ့ အသုံးပြုမှုနှုန်းအရ အမေရိကန်နိုင်ငံမှာ နောင်အနှစ် ၁၀၀ ကြာတဲ့ တိုင်အောင် ထုတ်လုပ်ပေးနိုင်တဲ့ ရှေးလ်ဂက်စ် (သဘာဝဓာတ်ငွေ့) သိုက်ကြီးရှိတယ်လို့ ထုတ်ဖော် ပြောကြားခဲ့ပါတယ်။

မည်သည့်စံချိန်နှင့်   နှိုင်းချိန်သည်ဖြစ်စေ ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်နိုင်ငံကိုကြည့်လျှင် ကပ်ဘေးသင့်ခံ ထားရသည့်အသွင်ဖြင့်သာ မြင်နေရသည်။ နိုင်ငံ၏ မူလဇာတိမှာ ဟင်နရီကစ်ဆင်းဂျား ပြောခဲ့ဖူးသည့် စကားလုံးအတိုင်း သုံးရလျှင်  ခြင်းတောင်းပုံစံ (Basket case)သာ ဖြစ်သည်။ (နိုဝင်ဘာ ၁၂ ရက်နေ့ထုတ်၊ Commerce  ဂျာနယ်၊ အတွဲ၁၂၊ အမှတ်၄၄ ဆောင်းပါးတွင်ဖော်ပြခဲ့ပြီး) ယခုအထိ ဆင်းရဲနိုင်ငံဖြစ်နေဆဲပင်။ အိန္ဒိယနိုင်ငံသား တစ်ဦး ချင်းပျမ်းမျှဝင်ငွေ၏ ထက်ဝက်သာ ထိုနိုင်ငံသားတို့ ရရှိကြသည်။ မကြာသေးခင်ကာလအထိ နိုင်ငံ၏ စီးပွားရေး ဖွံ့ဖြိုးမှုနှုန်းမှာ ပြောပလောက်ဖွယ် မရှိ ခဲ့ပေ။ ဂင်္ဂါမြစ်နှင့် ဗြာဟ္မပုတြမြစ်တို့၏ မြစ်ဝကျွန်း ပေါ်ဒေသတွင် လူဦးရေ သန်း ၁၅၀ တို့ စုပြုံနေ ထိုင်လျက်ရှိသဖြင့် ကမ္ဘာတွင် လူနေသိပ်သည်းမှု အများဆုံးနိုင်ငံဖြစ်သည်။ ထိုနေရာကို ပင် ရေဘေး မကြာခဏသင့်ခဲ့သဖြင့် အကြိမ်ကြိမ်တံမြက်လှည်း ခံနေရသည်။ ပုဂ္ဂလိကပိုင် ကဏ္ဍ စီးပွားရေး အား နည်းချို့တဲ့လျက်ရှိပြီး၊ နိုင်ငံအစိုးရအဖွဲ့မှာလည်း အကျင့်ပျက်ခြစားမှု၊  ယိုယွင်းအားးနည်းမှု တို့ဖြင့် ကျော်စောသတင်းကြီးခဲ့သည်။

တရုတ်နိုင်ငံ၊  ယူနန်ပြည်နယ်၊ ရွှေလီ-ကျယ်ဂေါင်နယ်စပ်မှ မြန်မာ နိုင်ငံထွက်သစ်သီးဝလံတွေကို ကူမင်းနဲ့ ကွမ်ကျိုး တို့ကို  ပို့ဆောင်လျက်ရှိပါ တယ်။ လက်ရှိကျယ်ဂေါင်ကားကွင်းမှာ မြန်မာသစ်သီးတင်  ယာဉ်များပေါ် သို့ ပြောင်းတင်ရာမှာ  သစ်သီးတင်ယာဉ် တွေများပြားလာတဲ့အတွက်ကျယ်ဂေါင် ကုန်ပြောင်းကားကွင်းနဲ့ မလုံလောက် ဘဲ ဖြစ်လာပါတယ်။ ယခု တရုတ်နိုင်ငံ၊ ရွှေလီခရိုင်၊ ဝမ်တိန်မြို့မှာရှိတဲ့ ကျိန်စမ်း ကျော့မှာ သစ်သီးကုန်စည်ဒိုင်  တည် ဆောက်နေပြီလို့သိရပါတယ်။ မြေဧရိ ယာ ၃၀၀ မူ (၅၀ ဧက) ကျယ်ဝန်းပြီး သစ်သီးကုန်ပြောင်းကွင်းမှာ Weight Bridge (ကတ္တား) နှစ်ခု   ပါဝင်ကာ ကတ္တားများရဲ့ ချိန်တွယ်နိုင်တဲ့ဝန် ဟာ  မတ်ထရစ်တန် ၃၀၀ ဖြစ်တယ်လို့ သိရ ပါတယ်။ အဲဒီကုန်စည်ဒိုင်မှာ အအေး ခန်းစက်ရုံပါဝင်ပြီး သစ်သီးဝလံ၊ ဟင်း သီးဟင်းရွက်တွေ သိုလှောင်ဖို့ ပြင်ဆင် ထားကြောင်း၊ အအေးခန်းကားများနဲ့ ကူမင်း၊ ကွမ်ကျိုးမှတစ် ဆင့် ဖြန့်ချိနို င် အောင် ဆောင်ရွက်နေကြောင်း သိခဲ့ရ ပါတယ်။

လွန်ခဲ့သော မျိုးဆက်တစ်ဆက်က  အမေရိ ကန်နိုင်ငံမှ သွင်းကုန်များ ဝင်ရောက်မလာစေရန် အတွက် မက္ကစီကိုနို င်ငံက နယ်စပ်တစ်လျှောက်ကို ကာကွယ်ထားခဲ့ရသည်။ အားလပ်ရက်ခရီးထွက် ကြလျှင် မက္ကစီကိုနိုင်ငံသား မိသားစုတို့သည် များ သောအားဖြင့် အမေရိကန်နိုင်ငံထဲမှ အနီးဆုံးဖြစ် သည့် တက္ကဆက်ပြည်နယ် သို့ မော်တော်ကားဖြင့် သွားကြသည်။ အပြန်တွင် အီလက်ထရွန်းနစ် ပစ္စည်း၊ အစားအေ သာက်၊ အဝတ်အထည်နှင့် လူသုံးပစ္စည်းအမျိုးမျိုးကို လျှို့ဝှက်စွာဖြင့် မှောင်ခို သယ်ဆောင်ခဲ့ကြသည်။  တံခါးပိတ်ထား ၏သည့် ပြည်တွင်းဈေးကွက်မှာတော့  ရွေးချယ်စရာ များ များမရှိပေ။ ဈေးကွက် ထဲမှာ ခေတ်လွန်ပုံဟောင်း ရုပ်မြင်သံကြားစက်၊ ဆီချေးနံ့နံသည့် မြေပဲထော ပတ်၊ မီးလောင်လွယ်သည့် ဂျာကင်အင်္ကျီတို့ကို သာ တွေ့နိုင်သည်။ ယခုတော့ နက်ဖ်တာခေါ် မြောက်အမေရိက လွတ်လပ်သော ကုန်သွယ်မှု စာချုပ် (North American Free-Trade Agreement, NAFTA) ကျေးဇူးကြောင့် မက္ကစီ ကိုနိုင်ငံသည် ကမ္ဘာတွင် အကြီးဆုံးစာရင်းဝင် တံခါးဖွင့်ဈေးကွက်ကြီး ဖြစ်လာသည်။