တည်သီးသည် အမျှင်ဓာတ်များစွာ  ပါဝင်ပြီး ဗညအငသထငိနညအ ြွကယ်ဝပြီး ကင်ဆာရောဂါ ဖြစ်ပွားခြင်းကို ကာကွယ်ပေးနိုင်ရုံသာမက အမြင်အာရုံကိုအားကောင်း စေပြီး မျက်စိကျန်းမာရေးကို ကောင်းမွန်စေပါသည်။ ထို့ပြင်   တည်သီးတွင် ဂလူးကို့စ်၊ ပရိုတင်း၊ ဗီတာမင်၊ သတ္တုဓာတ်နှင့် အမျှင်ဓာတ်များ ြွကယ်ဝစွာ ပါဝင်သည့် အတွက် အစာချေစနစ်ကို   ကောင်းမွန်စေပြီး ကိုယ်ခံ စွမ်းအားကို အထောက်အကူဖြစ်စေပါသည်။ 

မြန်မာလူမျိုးများသည် ဟင်းလျာချက်ပြုတ်စားသောက်ရာတွင် ချို၊ချဉ်၊ငံ၊စပ်၊ဖန်၊ခါး ရသာ ခြောက်ပါး ပါဝင်အောင် ချက်ပြုတ်ပြီး ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်များဖြစ်သည့် ချင်း၊ နနွင်း၊ ငရုတ်သီးမှုန့် (အကြမ်း မှုန့်၊ အနုမှုန့်)တို့သည် မပါမဖြစ် မီးဖိုချောင်သုံး စားသောက် ကုန်ပစ္စည်းများ ဖြစ်ကြသည်။ ရှေးယခင်က မြန်မာလူမျိုးများသည် ချင်း၊ နနွင်း၊ ငရုတ် သီးများကို ကိုယ်တိုင်စိုက်ပျိုးပြီး လက်ကြိတ်ဆုံများ ဖြင့် အမှုန့်ကြိတ်သည့်အဆင့်မှ အချိန်ကာလပြောင်းလဲလာသည်နှင့် အမျှ  ခေတ်မီဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်လာပြီး စက်ကိရိယာများဖြင့် နိုင်ငံတကာ စံချိန်စံညွှန်းများနှင့်အညီ စနစ်တကျ အမှုန့်ကြိတ်ခွဲ ထုတ်လုပ်လာ ကြသည်။

မွန်ပြည်နယ်သည် ကျွဲကောသီးထွက်ရှိရာဒေသဖြစ်ပါသည်။ မွန် ပြည်နယ်အတွင်း မြို့နယ် ၁၀မြို့နယ်တွင် မြို့နယ် အားလုံး၌ ကျွဲကောသီး ခြံ စိုက်ပျိုးကြသည်။ ၎င်းမှအများဆုံးထွက်ရှိသော မြို့နယ်များမှာ ကျိုက် ထို၊ ဘီးလင်း၊ သထုံ၊ မော်လမြိုင်၊မုဒုံ၊ ရေး၊ ခေါစာမြို့နယ်တို့၌ ကျွဲကောသီး အများဆုံးထွက်ရှိသည်။    ကျွဲကောသီး(အဖြူရောင်)နှင့် ကျွဲကောသီး (ပန်းရောင်)ဟူ၍နှစ်မျိုးရှိသည်။ ကျွဲကောသီးကို   စက်တင်ဘာလနှင့် အောက်တိုဘာလတို့၌ လှိုင်လှိုင်ပေါ၍အသီးထွက်ကောင်းချိန်ဖြစ်ခူးဆွတ် ရောင်းချကြသည်။    မွန်ပြည်နယ်မှထွက်ရှိသည့် ကျွဲကောသီးဆိုလျှင် အထွက်နှုန်းကောင်း၊ ရောင်းအားကောင်း၊  စားသုံးသူများ အကြိုက်တွေ့၍

မြန်မာနိုင်ငံအတွင်း မှီတင်း နေထိုင်ကြသည့် တိုင်းရင်းသားမျိုး နွယ်စု၁၃၅မျိုးရှိရာ တိုင်းရင်းသား လူမျိုးများအလိုက်  ကိုယ်ပိုင်ယဉ် ကျေးမှု၊  ကိုယ်ပိုင်ဘာသာစကား၊ ကိုယ်ပိုင်စာပေများကို   အမြတ် တနိုးတန်ဖိုးထား  နေထိုင်ကြသည် ကိုတွေ့ရှိရမည်ဖြစ်သည်။ နေထိုင် ရာဒေသ မတူညီသည့်အပြင် ကိုး ကွယ်ယုံကြည်မှုများလည်း မတူညီကြပေ။  ဝတ်စားဆင်ယင်မှုများမှာ လည်း မိမိတို့၏ရိုးရာသင်္ကေတများအလိုက် ကွဲပြားခြားနားသွားသည် ကို တွေ့ရှိရမည်ဖြစ်သည်။